Od konferencji Neuro – Optometric Rehabilitation Association minęły już dwa tygodnie jednak nadal nie wszystkie zaczerpnięte inspiracje udało mi się wprowadzić w życie. Z nowości w moim gabinecie pojawiły się filtry neurologiczne Multilens by oftalmika Nowakowski.
Filtry Multilens zostały opracowane tak, aby pochłaniać pewną część światła. Takie zastosowanie okazało się skuteczne w przypadku pacjentów z problemami neurologicznymi o objawach wzrokowych. Prawdopodobną przyczyną jest to, że zdolność mózgu do filtrowania informacji pogarsza się po urazie mózgu lub chorobie. Prowadzi to do nadmiernej stymulacji mózgu, co powoduje objawy, takie jak wrażliwość na światło, problemy z równowagą czy szumy uszne.
Pacjenci, którzy mogą odnieść korzyści z tego rodzaju filtrów to osoby u których zdiagnozowano:
- zespół post-wstrząsowy (po udarze mózgu) lub urazowe uszkodzenie mózgu (TBI)
- udar mózgu
- zmęczenie mózgu
- kurcz powiek
- migrena
Testując filtry Multilens, należy pamiętać, że komfort widzenia odgrywa rolę większą niż jego jakość widzenia, warto zadać więc sobie pytanie „Jak się czuję z tym filtrem?”, a nie „Jak widzę ?”.
Filtry z rodziny Comfort występują w trzech różnych kolorach, a każdy kolor w trzech różnych poziomach transmisji światła; Light, Medium i Dark. Wszystkie trzy kolory są stosowane przez optometrystów u pacjentów doświadczających stresu wzrokowego po urazach głowy w celu złagodzenia objawów.
KILKA FAKTÓW O ŚWIETLE
OD ULTRAFIOLETU DO PODCZERWIENI
Oko ludzkie może wykryć promienie świetlne o długości fali od 380 do 780 nanometrów. Długość fali to najmniejsza odległość między dwoma punktami o tej samej fazie drgań. Jeden nanometr to miliardowa część metra. Światło przemieszcza się w powietrzu z prędkością około 300 000 km na sekundę.
Kiedy światło jest załamywane (np. przez soczewkę), białe światło ulega rozszczepieniu – jest dzielone na wszystkie kolory tęczy. Zjawisko to nazywane jest dyspersją kolorów. Dyspersja kolorów zależy od różnych materiałów, a także od mocy soczewki. Zjawisko to pokazuje nam, że światło białe składa się w rzeczywistości ze wszystkich długości fal, od energetycznego światła niebieskiego o krótkich falach do światła czerwonego o długich falach. Światło widzialne ma długości fali od 380 do 780 nanometrów, obok światła widzialnego występuje także światło ultrafioletowe i podczerwone. Połączenie wszystkich długości fal interpretujemy jako białe światło.
ŚWIATŁO UV
Światło UV ma długość fali od 100 do około 400 nanometrów. Widzialne światło niebieskie o krótkiej długości fali może być również szkodliwe dla oka, zarówno dla jego przedniej części, jak i siatkówki. Wykazano, że długa ekspozycja na promieniowanie UV zwiększa ryzyko rozwoju zwyrodnienia plamki żółtej.
Optyczne części oka (rogówka i soczewka) załamują światło, aby uzyskać ostry obraz na siatkówce. Źrenica reguluje, ile światła należy wpuścić do oka, służąc jako przysłona w aparacie fotograficznym. Najnowsze badania pokazują, że także w siatkówce oka zachodzą procesy regulujące ilość światła przekazywaną do dalszych struktur drogo wzrokowej. Zjawisko o nazwie „Żaluzje molekularne” zostało odkryte i opisane w tym roku przez międzynarodowy, interdyscyplinarny zespół badaczy pod kierunkiem prof. Wiesława Gruszeckiego – Prorektora UMCS. Na ten skomplikowany proces regulacji ilości światła staramy się wpływać również przy pomocy soczewek filtrujących.
ŚWIATŁO PODCZERWONE W ŻYCIU CODZIENNYM
Niewidzialne promienie podczerwone nie mają tak negatywnego wpływu na oko człowieka jak promieniowanie wysokoenergetyczne. Jest ono powszechnie stosowane w różnego rodzaju urządzeniach, takich jak piloty czy panele grzewcze. Stosuje się je również w okularach noktowizyjnych i optycznych urządzeniach pomiarowych.